Zespół Leriche’a nazywany także niedrożnością aortalno-biodrową, jest spowodowany niedrożnością końcowego odcinka aorty brzusznej i/lub tętnic biodrowych. W przypadku Zespołu Leriche’a dochodzi do zwężenia naczyń, co objawia się najczęściej chromaniem przestankowym (ból kończyn dolnych i dyskomfort podczas chodzenia), brakiem tętna w pachwinach oraz impotencją (brakiem wzwodu). Może wystąpić także zmiana zblednięcie skóry kończyny dolnej, utrata owłosienia, zmiany na paznokciach zajętej kończyny oraz zaniki mięśniowe (różnica w obwodzie kończyn).
Zespół Leriche’a dotyka najczęściej starszych mężczyzn i stanowi do 30% objawów klinicznych przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. Do czynników ryzyka należy: miażdżyca, otyłość, palenie tytoniu, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze. Aby potwierdzić rozpoznanie, należy wykonać dopplerowskie badanie ultrasonograficzne. Leczenie zachowawcze ma na celu zapobieganie progresji choroby oraz pomóc przy wytworzeniu krążenia obocznego. Polega ono na: rzuceniu palenia (jeden z głównych czynników), redukcji masy ciała, wzroście aktywności fizycznej oraz podaniu leków stabilizujących blaszkę miażdżycową-statyn i kwasu acetylosalicylowego.
W przypadku braku poprawy bądź nasilenia objawów konieczne może być wykonanie zabiegu chirurgicznego. W przypadku kwalifikacji chorego do leczenia operacyjnego należy wykonać arteriografię tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego celem lepszego uwidocznienia zmian, ocenę stopnia zwężenia aorty brzusznej i/lub tętnic biodrowych oraz ewentualnego zajęcia tętnic trzewnych. Pomoże to w wyborze odpowiedniej metody operacyjnej.
W leczeniu operacyjnym najczęściej stosuje się protezy rozwidlone w kształcie odwróconej litery Y wszczepiane w sposób anatomiczny od aorty do obu tętnic udowych, rzadziej biodrowych, z zachowaniem drożności tętnic udowych głębokich (rodzaj by-passu). Dzięki temu omija się zwężone miejsce, co pozwala swobodnemu przepływu krwi. W przypadku wysokiej niedrożności aorty brzusznej w okolicy nerek może być konieczne czasowe zaleczenie aorty, co wymaga dokładnej oceny wydolności nerek oraz czasu zakleszczenia. Czasem wykonuje się także pomosty pachowo-udowe u pacjentów obciążonych znacznym ryzykiem powikłań.