Zespół Budda i Chiariego nazywany jest czasem także zakrzepicą żył wątrobowych, jednak niepoprawnie, ponieważ nie jest to jedyna przyczyna zespołu. Jest to rzadkie schorzenie polegające na zaburzonym odpływie krwi żylnej z wątroby. Klinicznie charakteryzuje się najczęściej:
-
bólami brzucha,
-
osłabieniem,
-
powiększeniem wątroby (głównie płata ogoniastego, u 75% chorych),
-
nadciśnieniem wrotnym i wynikającymi z niego objawami, takimi jak: wodobrzusze, splenomegalia, obrzęki obwodowe kończyn dolnych, krwawienie z żylaków przełyku oraz encefalopatię wątrobową.
Wyróżnia się postać pierwotną zespołu, dotyczącą zmian w naczyniach – zakrzepica (najczęściej), zapalenie, oraz postać wtórną, spowodowaną przez ucisk naczynia przez guz nowotworowy, ropień, torbiel prostą wątroby lub inne schorzenie.
Choroba może przebiegać jako piorunująca niewydolność wątroby, ostra niewydolność wątroby lub najczęściej jako przewlekła postać w wyniku zakrzepicy (objawy rozwijają się powoli, w ciągu kilku miesięcy). Rozpoznanie stawia się na podstawie objawów oraz badania obrazowego – angiografia metodą tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Istotną rolę odgrywa także badanie USG jamy brzusznej metodą Dopplera, oceniając naczynia żylne wątroby i układu wrotnego.